Úr leikdómi Morgunblaðsins eftir Maríu Kristjánsdóttur

Stefán Baldursson hefur valið skemmtilega leið að verkinu, í stað kómískrar stílfærslu kýlir hann natúralismann í botn. Leikstíllinn er framan af eins og staðið sé fyrir framan sjónvarpsvélar, lágstilltur. Djöfullegt plottið í upphafi ósköp eðlilegt og smávægilegt. Andlit leikaranna afhjúpa ekki hvað fer fram hið innra, viðbrögð, gjörðir koma því á óvart, framvinda atburðarásarinnar flettir ofan af eymdinni inni fyrir. Allt er hér unnið af mikilli nákvæmni og ofbeldið sem skellur yfir í seinni hlutanum, kynferðisleg niðurlæging með kjúklingalæri, slagsmálasenur, glettilega vel útfærðar.

Áhorfendur fögnuðu ákaflega í lokin og það var full ástæða til því hér vönduðu allir sig allan tímann og megasjónvarpsnatúralismi leikstílsins er vissulega eitthvað nýtt á íslensku leiksviði.

 

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Dómurinn í heild sinni